Geboren op 19 augustus 1945 op boerderij ’t Hemeltje’ te Loo-Bathmen (nu Paalmansweg 9). Een zeer idyllisch plekje, waaraan zij bijzonder fijne herinneringen heeft. Gestimuleerd door ouders en grootouders is hier haar liefde voor de natuur ontstaan.

In de strenge winter van 1956 ontstaat de behoefte om (voor haar) bijzondere dingen, met name in de natuur, op te schrijven. De in eerste instantie kleine notitieboekjes en schriftjes hebben inmiddels geleid tot uitgebreide dagboeken, waarmee zij zich nog steeds intensief bezig houdt. Van 1951 tot 1957 de openbare lagere Looschool bezocht, een buurtschapschooltje waar zij meestal, samen met de kinderen uit de buurt, op de fiets naartoe gaat. ’s Winters zijn de zandwegen vaak onbegaanbaar en dat betekent ruim een half uur lopen naar school.

Na de lagere school gaat zij naar de ULO in Holten. Dat is in 1957 en dat jaar was zij de enige van de Looschool; dat is wel even wennen, maar uiteindelijk heeft zij het er zo naar de zin, dat er nog een experimenteel jaar (in het kader van de zgn. mammoetwet) aan vastgeknoopt wordt. In 1963 krijgt zij haar eerste betaalde baan. Niet moeilijk in die tijd. Bedrijven komen al voor het examen op school informeren of er nog geschikte potentiële arbeidskrachten zijn… Zij gaat werken als administratief medewerkster bij Uitgeversmaatschappij AE. Kluwer te Deventer. Na ongeveer anderhalf jaar gaat haar voorkeur uit naar een kleiner, persoonlijker kantoor en wordt aangenomen op de gemeentesecretarie te Bathmen, waar zij bijna 5 jaar met veel plezier werkt als respectievelijk typiste, schrijver en klerk. In die tijd trouwt zij met Gerrit van der Waarde uit Deventer. Zij krijgen eerst woonruimte in een leuk huisje bij het oude A.B.S.-terrein. Vandaar verhuizen zij naar de bovenverdieping van het gemeentehuis. Inmiddels is dochter Inge geboren en werkt zij op de secretarie met de babyfoon op het bureau (een werkende moeder is destijds nog niet zo vanzelfsprekend…). Haar man werkt als onderwijzer in Deventer, maar hij solliciteert in Hengelo (O), wordt daar benoemd en ja, ‘waar je brood is, is je vaderland’ dus verhuizen zij in 1969 naar Twente. Daar wordt zoon Jurgen geboren en zij wijdt zich helemaal aan de zorg voor de kinderen. Wel heeft zij in die periode haar middenstandsdiploma gehaald, omdat er vaag plannen zijn ooit nog eens ‘iets voor onszelf te beginnen.’

Na vier jaar Hengelo krijgt Gerrit een baan aangeboden op de LOM-school in Deventer en in de buurt wordt woonruimte gezocht. Zij melden zich aan voor een woning in Wesepe met de gedachte hier een aantal jaren te blijven wonen en dan weer eens verder te kijken. Maar zij hebben het hier erg naar de zin. Gerrie volgt allerlei creatieve cursussen via de plattelandsvrouwen, maar op de een of andere manier geeft haar dat toch niet echt voldoening. Pas na het bladeren in de HAVO-brugklasboeken van haar dochter weet zij het: ik wil weer naar school en zij meldt zich aan bij de volwassenenhavo in Raalte. Zij doet een deeltijdstudie en behaalt in 1986, 40 jaar oud, haar havo-diploma. Een pretpakket (Nederlands, Frans, Duits, geschiedenis, aardrijkskunde, biologie) dat wel, maar zij is er apentrots op. Haar leraar Nederlands vindt haar opstellen mooi en hij adviseert haar hier ‘iets mee te gaan doen’. In die tijd worden er door ‘Het Verbond van Neersasse Dialektkringen’ dialectverhalen gevraagd voor een uit te geven bundel. Zij vertaalt één van haar opstellen en het verhaal wordt geplaatst. Dit stimuleert om mee te doen aan dialect-literatuur wedstrijden en zo wordt haar interesse voor het schrijven in dialect uitgebouwd.

Dan vindt zij het tijd worden zich weer eens op de arbeidsmarkt te begeven. Na een bijscholingscursus voor herintredende vrouwen krijgt zij voor een jaar een baan bij de bibliotheek in Raalte, in verband met de automatisering. Daarna verzorgt zij bijna 9 jaar de administratie voor de Stichting Vrouw en Werk in Deventer. Deze Stichting wordt in 1996 opgeheven wegens subsidiestop en zij vindt aansluitend werk als administratief medewerkster bij het Instituut voor Rij- en Verkeersgedrag en Verkeersschool Kant in Apeldoorn. In 2002 komt haar functie te vervallen wegens reorganisatie en overplaatsing van het kantoor naar Etten-Leur. Dit betekent tot nu toe het einde van haar betaalde ‘carrière.’ Sinds kort werkt zij met veel voldoening als vrijwilligster bij de Stichting Vluchtelingenwerk te Raalte. Verder heeft zij zitting in de werkgroep van Amnesty International afd. Wesepe. Inmiddels is het 2003 en zij wonen nog altijd in Wesepe. Ondanks dat er steeds meer voorzieningen verdwijnen is het een fijn dorp om te wonen. Er is een bloeiend verenigingsleven en de mensen gaan er gemoedelijk en behulpzaam met elkaar om.