Sybren van Tuinen werd geboren in het Friese Sexbierum. Hij studeerde geschiedenis en werkte van 1940-1943 als leraar. Zijn opstelling in de oorlog getuigde van lef en karakter. Waarschijnlijk werd hij mede daardoor – ondanks zijn jonge leeftijd – van 1945-1946 benoemd als waarnemend burgemeester in Bolsward. Vervolgens bekleedde hij hetzelfde ambt in Dokkum, waar hij bijna 25 jaar zou blijven en een gewaardeerd en succesvol ‘burgervader’ was.

Onder Van Tuinen maakte de Noord-Friese stad met zijn lastige excentrische ligging een verantwoorde groei door. Tijdens zijn ambtstermijn kwamen er nieuwe wijken tot stand, stimuleerde hij de regiofunctie en had hij oog voor de behoeften van uiteenlopende bevolkingsgroepen. Bovendien zorgde hij ervoor dat het oude stadshart op een historisch verantwoorde manier werd opgeknapt. Zijn interesse voor cultuur en geschiedenis kwam ook tot uiting in zijn lidmaatschap van de Fryske Akademy, als bestuurslid van de Fryske Kulturried, lid van de provinciale monumentencommissie en van de Friese Schoonheidscommissie.

Tijdens de laatste fase van zijn Dokkumse ambtsperiode wist hij een structuurplan voor de gemeente aangenomen te krijgen. Mogelijk zijn dit feit, zijn actieve betrokkenheid bij historisch stadsherstel en zijn wijd vertakte netwerk, dat dankzij zijn lidmaatschap van de Eerste Kamer tot in Den Haag reikte, er verantwoordelijk voor dat hij tot ieders verrassing in 1970 benoemd werd als burgemeester van Kampen, de stad die hij kende uit zijn militaire diensttijd.

Voor Van Tuinen zelf was Kampen een zeer bewuste keuze. Hij had behoefte aan schaalvergroting en werd aangetrokken door de aanwezigheid van hoger onderwijs. Omdat hij niet voldeed aan de breed gedragen profielschets stond men niet te juichen bij zijn komst. De keuze was echter logischer dan hij leek. Kampen had veel gemeen met Dokkum en stond voor een aantal opgaven die Van Tuinen daar al te lijf was gegaan. Met een grotendeels vernieuwd college maakte de slagvaardige burgemeester een vliegende start en wist hij snel het vertrouwen te winnen, ondanks zijn soms wat stugge en stroeve optreden.

Na de lange ambtsperiode van zijn voorganger W.P. Berghuis, die vooral had ingezet op grootschalige nieuwbouw en het stimuleren van industrie, markeerde Van Tuinen een nieuw begin. Hij ijverde voor de tweede stadsbrug en met elan werd het probleem van de verkrotte binnenstad aangepakt. In fases werden grote delen van de stad onder handen genomen. Door het vertrek van het garnizoen en andere rijksinstellingen stonden diverse grote gebouwen leeg. Het aantrekken van een aantal christelijke academies, die een goede aanvulling vormden op de al aanwezige Theologische Hogescholen loste dit probleem op een even creatieve als doeltreffende manier op.

De stroom studenten werd (onder meer) gehuisvest in oude bedrijfspanden die in het kader van de stadsvernieuwing waren verlaten, waardoor de woonfunctie van de binnenstad werd versterkt. Kampen veranderde (in) korte tijd in een bruisende academiestad. Van Tuinen was ook de drijvende kracht achter de komst van de IJsselacademie, een instelling die tot op heden een belangrijke rol vervult bij het stimuleren van regionaal-historisch onderzoek. De HBO-academies zijn inmiddels verdwenen, maar de invloed van Van Tuinen, die afscheid nam in 1978, is groot geweest.

Auteur: Drs. G.A. (Geraart) Westerink